Πότε ξεκίνησε

Το πρώτο padel το συναντάμε στο Acapulco του Μεξικό, από τον Enrique Corcuera το 1969. Σήμερα είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στην Ισπανία ενώ εξαπλώνεται γρήγορα σε όλη την Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους. Ο πιο διακεκριμένος διαγωνισμός Padel είναι το World Padel Tour (WPT), ο οποίος ξεκίνησε επίσης στην Ισπανία και έχει ήδη επεκταθεί διεθνώς.

Πως είναι το γήπεδο

Το γήπεδο που παίζεται το Padel έχει ορθογώνιο σχήμα, με πλάτος 10 μέτρα και μήκος 20 μέτρα. Περιβάλλεται από μεταλλικό πλέγμα και τζάμια. Τα τζάμια αποτελούν τους πίσω τοίχους και μέρος των πλευρικών τοιχωμάτων ενώ τα μεταλλικά πλέγματα καταλαμβάνουν το υπόλοιπο των πλευρών. Το κάθε τζάμι έχει διαστάσεις 3m x 2m, ενώ υψώνεται πλέγμα ενός μέτρου πάνω από τα γυάλινα πίσω τοιχώματα. Αυτό το επιπλέον ύψος ενός μέτρου, συνεχίζεται για 2m κατά μήκος από κάθε γωνία και στα πλευρικά τοιχώματα. Έτσι, τα πίσω τοιχώματα και οι γωνίες σερβίς έχουν στην πραγματικότητα ύψος 4m, ενώ τα υπόλοιπα πλευρικά τοιχώματα έχουν ύψος 3m.

Στο μέσο του γηπέδου υπάρχει ένα δίχτυ που χωρίζει το γήπεδο στα δύο. Το δίχτυ έχει μέγιστο ύψος 88 cm στο κέντρο, ανυψώνοντας στα 92 εκατοστά στις πλευρές. Η κύρια επιφάνεια του γηπέδου είναι συνθετικός χλοοτάπητας (μοκέτα, carpet), με χαλαζία κάποια ενώ κάποια άλλα όχι. Οι γραμμές του σερβίς τοποθετούνται 3 μέτρα πριν από το πίσω τοίχωμα, ενώ αυτά χωρίζονται με ακόμα μια γραμμή στη μέση. Όλες οι γραμμές έχουν πλάτος 5 εκατοστών και πρέπει να είναι ευδιάκριτες. Το ελάχιστο ο ύψος μεταξύ του γηπέδου και ενός εμποδίου (για παράδειγμα στην οροφή) είναι 6 μέτρα.

Πως παίζεται

Παίζεται πάντα με τέσσερεις παίκτες, δύο από κάθε μεριά. Tο σκόρ είναι ακριβώς ίδιο με του τέννις. Η κίνηση του σερβίς γίνεται από χαμηλά και δεν πρέπει να ξεπερνά το ύψος του γοφού. Ο παίχτης που σερβίρει πρέπει να αφήσει την μπάλα να αναπηδήσει μία φορά στο έδαφος και κατευθείαν μετά να την χτυπήσει. Ο τοίχος είναι μέρος του παιχνιδιού, αν όμως η μπάλα ακουμπήσει κατευθείαν τοίχο, θεωρείται άουτ και κερδίζει τον πόντο ο αμυνόμενος. Αν ακουμπήσει πρώτα στο έδαφος μία φορά, ο αμυνόμενος έχει το δικαίωμα εάν θέλει, να την αφήσει να ακουμπήσει και στον τoίχο (είτε μιά φορά είτε και παραπάνω, ανάλογα με την σπόντα ειδικά στις γωνίες) και μετά να την επαναφέρει στην μεριά του αντιπάλου. Οι παράλληλες με το δίχτυ γραμμές του γηπέδου χρησιμοποιούνται στο σερβίς, όπου η μπάλα πρέπει να είναι πάντα στο πλαίσιο αυτών των γραμμών ενώ η μόνη σπόντα που μπορεί να παιχτεί είναι από το τζάμι. Στην περίπτωση που χτυπήσει στο πλαϊνό πλέγμα θεωρείται άουτ και πόντος είναι υπέρ της αντίπαλης ομάδας. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (μετά το σερβίς) έαν η μπάλα χτυπήσει στο γήπεδο του αμυνόμενου και μετά στον σιδερένιο τοίχο, τότε ο πόντος συνεχίζεται κανονικά.

Άλλη μια σπόντα που διαφοροποιεί το παιχνίδι είναι ότι ο αμυνόμενος έχει το δικαίωμα αφού η μπάλα σκάσει πρώτα στο δικό του γήπεδο να την χτυπήσει στον πίσω τοίχο και αυτή με την κατάλληλη σπόντα να γυρίσει στο γήπεδο του αντιπάλου.